sábado, 28 de junio de 2014

Ya no.

                                          El mayor misterio de la vida.
                                          Como poder seguir queriendo a alguien,
                                          como poder seguir queriéndote a ti.
                                          Tú.
                                          Que desechaste mis virtudes.
                                          Tú.
                                          Que me querías, y dejaste que se las llevara el viento.
                                          Como si fueran papel.
                                          Llenándome de inseguridades, dejando que me quemara.
                                          Y me convirtiera en ceniza.
                                          Tú.
                                          Que ni siquiera te preocupaste de mi.
                                          O de lo que fui.
                                          Haciendo de mis sonrisas.. Problemas.
                                          Y de mi piel.. Cicatrices.
                                          Como si yo no valiera nada, como si fuera un muñeco roto,
                                          con el que ya no puedes jugar.
                                          Por un tiempo creí en ti, creí que tenías razón. Pero ya no.
                                          Ahora quiero ser yo. Y dejar de ser ese montón de,
                                          hielo,
                                          escombros,
                                          cenizas,
                                          y ruinas.
                                          Eso en lo que me convertí.
                                          Por tus mentiras, porque te fuiste.
                                          Porque te necesité.
                                          

No hay comentarios:

Publicar un comentario